Populier in beschermde natuurgebieden, planten of kappen?
Artikel van Jan Goris uit Boomblad juli/augustus/september 2016
De populier is in Vlaanderen de meest voorkomende
loofboom. Naast kilometers lijnbeplantingen
is ook meer dan 20% van de
bosoppervlakte begroeid met populieren.
Het succes van de populier is te danken aan
zijn snelle groei en de vele industriële toepassingen
van het hout. Bovendien heeft
Vlaanderen heel wat brede riviervalleien
met natte bodems waarop de soort prima
gedijt. Door de groeiende aandacht voor
inheemse soorten en enkele problemen bij
de bosbouw met populier is de toekomst
voor deze teelt echter onzeker. Heel wat
valleigebieden genieten bovendien bescherming
in het kader van het Europese
Natura2000-netwerk en de vraag stelt zich
of de populier daar nog een aanvaardbare
optie is.
Cultuurpopulieren
Het is belangrijk om te weten
dat er verschillende soorten
populieren zijn. Twee soorten
zijn zeker inheems in Vlaanderen
nl. de Ratelpopulier (syn.
Trilpopulier of Esp, Populus
tremula L.) en de Zwarte populier
(Populus nigra L.). Deze
twee inheemse populierensoorten
zien we echter weinig
in onze bossen. De populieren
die massaal aangeplant worden
en die op vele plaatsen
het uitzicht van ons landschap
bepalen zijn de zogenaamde
‘cultuurpopulieren’. Dit zijn
gecontroleerde kruisingen
van meestal uitheemse populierensoorten,
‘hybriden’
genaamd, die vervolgens gekloond worden
(=gestekt/gepoot). Zo zijn de bekende
Canadapopulieren een groep van klonen
uit de kruising tussen een inheemse Zwarte
populier en een Amerikaanse populierensoort
(Populus deltoïdes).
